با رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری
پرداخت توامان فوق العاده های ایثارگری بلامانع شد
به گزارش پارلمان ایران دات كام هیات عمومی دیوان عدالت اداری به حل مشكل پرداخت فوق العاده ایثارگری به ایثارگران رای داد.
به گزارش پارلمان ایران دات کام به نقل از دیوان عدالت اداری، به دنبال شکایت شاکی خصوصی از سازمان امور اداری و استخدامی کشور با خواسته ابطال نامه شماره ۳۳۳۷۵۲۰ مورخ ۹۷/۷/۷ و نامه شماره ۳۲۶۵۳۷ مورخ ۹۸/۷/۱۹ سازمان امور اداری و استخدامی کشور هیات عمومی دیوان عدالت اداری به بحث و بررسی در این مورد پرداخت.
بر اساس این گزارش در نظریه اکثریت هیأت تخصصی استخدامی در این مورد که در اختیار هیات عمومی قرار گرفت، چنین آمده بود:
الف: در مورد تفاوت فوق العاده ایثارگری مبحث ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران و فوق العاده ایثارگری مبحث بند ۲ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری:
نظر اکثریت: معتقدند به علل زیر فوق العاده ایثارگری مبحث ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران و فوق العاده ایثارگری مبحث بند ۲ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری متفاوت بوده و هر دو همزمان به یک ایثارگر قابل پرداخت است: اولاً نحوه محاسبه مبلغ آن متفاوت می باشد، مبلغ فوق العاده ایثارگری بند ۲ ماده ۶۸ مبتنی بر امتیاز ایثارگر تا ۱۵۰۰ امتیاز ضرب در ضریب سال تعیین می شود در حالیکه فوق العاده ایثارگری ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران عدد ثابت و به میزان ۲۵% حداقل حقوق می باشد. ثانیاً مشمولین آنها متفاوت می باشد، فوق العاده ایثارگری بند ۲ ماده ۶۸ شامل تمامی جانبازان، آزادگان و رزمندگان دارای خدمت داوطلبانه می شود لیکن تنها ایثارگرانی را در بر می گیرد که مبتنی بر فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری حقوق دریافت می کنند، در حالیکه فوق العاده ایثارگری مبحث ماده ۵۱ مذکور شامل شهدا و جانبازان بیست و پنج درصد (۲۵%) و بالاتر و آزادگان و «همسران و فرزندان شهدا» می باشد، شامل اینکه مشمول قانون مدیریت باشند یا مبتنی بر سایر نظامات استخدامی حقوق دریافت نمایند.
ب: در مورد مستمر یا غیر مستمر بودن فوق العاده ایثاگری مبحث ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران:
نظر اکثریت معتقدند باتوجه به اینکه ماهیت فوق العاده ایثارگری مبحث ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی ایثارگران و فوق العاده ایثارگری مبحث بند ۲ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری با یکدیگر متفاوت می باشد و هردو هم زمان قابل پرداخت می باشد و قانون گذار به باعث ذیل تبصره ماده ۷۶ قانون مدیریت خدمات کشوری صرفا فوق العاده ایثارگری مبحث بند ۲ ماده ۶۸ را مستمر محسوب و به باعث ماده ۱۰۶ همان قانون مشمول کسور بازنشستگی دانسته است، از طرفی کسر کسور بازنشستگی در هر مورد نیازمند تصریح قانون گذار می باشد و در مورد فوق العاده ایثارگری مبحث ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران چنین حکمی وجود ندارد، بلکه با عنایت به ماهیت آن امتیازی است برای زمان اشتغال فرد ایثارگر و به همین جهت به باعث تبصره ماده مذکور به جانبازان و آزادگان حال اشتغال تعلق نمی گیرد، بنابراین مشمول کسور بازنشستگی نمیباشد و در نتیجه مقرره های مورد شکایت مغایرتی با قانون نداشته و قابل ابطال تشخیص داده نمی گردد.
این گزارش حاکی می باشد بعد از قرائت نظریه هیأت تخصصی استخدامی در مورد مبحث مورد بحث و اعلام دیدگاه های مخالفان و موافقان در این مورد، سرانجام هیات عمومی دیوان عدالت اداری رای به پرداخت هر دو فوق العاده (فوق العاده مبحث ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران و فوق العاده ایثارگری مبحث بند ۲ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری) به طور همزمان به یک ایثارگر داد و خاطرنشان کرد که فوق العاده ایثارگری مبحث ماده ۵۱ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران مشمول کسور بازنشستگی نمی باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب