قاچاقچیان آثار باستانی در مجلس نفوذ کرده اند؟
سید محمد بهشتی رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی در روزنامه اعتماد نوشت: بدون تردید اگر از نمایندگانی که طرح معروف به «استفاده بهینه از اشیای باستانی و عتیقه جات» را مطرح کرده اند، بپرسید با چه دلیل و انگیزه ای ابعاد محتلف این طرح را پیگیری می کنند، احیانا این گونه پاسخ می دهند با عنایت به این که حفاری های غیر مجاز آثار باستانی و عتیقه جات یک حقیقت در کشور است، بد نیست دولت هم بهره ای از آن ببرد.
نکته دیگر در استدلال موافقان این طرح آن است که این حفاری ها، یک اقتصاد و گردش مالی قابل توجه را بوجود آورده اند، ازاین رو دولتی که این روزها احتیاج زیادی به منابع مالی دارد و با مشکلات بودجه ای دست به گریبان است، خوب است از این منابع، سهمی داشته باشد.
اما باید از این نمایندگان پرسید که مگر در حوزه کشت، عرضه و فروش مواد مخدر یک چنین گردش مالی عظیمی وجود ندارد؟ فروش مواد مخدر هم هم به یک حقیقت عریان و موجود در جامعه بدل شده و هم این که گردش مالی بالایی حول و حوش آن شکل گرفته است.
بر اساس اعلام نهادهای انتظامی و ستاد مقابله با مواد مخدر، سالانه صدها و هزاران میلیارد تومان گردش مالی در حوزه مواد مخدر جریان دارد که با یک چنین نگاهی میتوان از آن برای درآمدزایی به نفع دولت استفاده کرد! اگر نمایندگان مجلس به دنبال درآمدزایی از هر حوزه ای هستند، اساسا چرا از تجارت مواد مخدر برای بودجه جاری دولت، بهره گرفته نشود؟ ضمن این که میتوان این نگاه را در حوزه سایر ناهنجاری های اجتماعی، اقتصادی و... هم به کار گرفت. اگر این علل (واقعی بودن و گردش مالی) کفایت می کند چرا از حوزه هایی چون، «فحشا»، «قمار»، «تجارت اسلحه»، «پولشویی» و... درآمدزایی نشود؟
نکته دیگر آن است که همه این ناهنجاری های ذکر شده (تجارت موارد مخدر، فحشا، تجارت اسلحه و... ) تنها به نسل فعلی آسیب وارد می سازد، اما زمانی که یک کشور سراغ قانونی کردن حفاری های غیر مجاز و جرم زدایی کردن از قاچاق عتیقه جات و هویت تاریخی و ملی می رود، خسارت های برآمده از آن نه تنها متوجه نسل های فعلی می شود، بلکه سرنوشت نسل های آینده را هم تحت الشعاع قرار می دهد. چرا که داشته های تاریخی و باستانی یک کشور، هویت نسل های بعدی کشور را هم شکل می دهد و مشکلات برآمده از آن غیر قابل جبران است. روز و روزگاری در قرون گذشته، بحث دیرینه شناسی در نظام های آکادمیک جهانی به شکل قاطع بعنوان یک «علم» شناخته نمی شد، بلکه نگاه تاریخ هنری وجود داشت و این دارایی ها بعنوان عتیقه معرفی می شدند.
در آن برهه مسئله حفاری های تجاری و... مطرح بود. اما امروز دیگر دهه های متمادی است که دیرینه شناسی به مثابه یک علم دقیق و پذیرفته شده در مقیاس جهانی مطرح است که هویت کشورها و فرهنگ های متعدد را شکل می دهد. اساسا امروز افکار عمومی جهانی، یک چنین مواجهه تجاری با مقوله آثار باستانی را قبیح می دانند. هیچ نقطه ای از جهان هم یک چنین نگاهی نسبت به هویت ملی کشورها وجود ندارد. در یک چنین شرایطی، وقتی تلاش برخی افراد و جریانات برای تصویب طرح مطرح می شود و کارشناسان و تحلیل گران به متن طرح «استفاده بهینه از اشیای باستانی و عتیقه جات» رجوع می کنند، متوجه می شوند، ادبیاتی که این طرح از آن برخوردار است، ادبیات قاچاقچیان اشیای عتیقه و حفاران مجاز نمی باشد. با این توضیحات این پرسش را میتوان بیان کرد که آیا این حفاران غیر مجاز و قاچاقچیان به لطایف الحیلی به مجلس نفوذ کرده اند یا این که به روش های مختلف توانسته اند نمایندگان را تحت تأثیر خواسته های نامشروع خود قرار دهند؟ پاسخ به این پرسش می تواند ابعاد تاریک یک چنین طرح هایی را مشخص نماید...
21302
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب