مرغ همسایه غاز نیست!
به گزارش پارلمان ایران دات کام، اعتماد مسعود پزشکیان به یک رسانه داخلی نور امیدی بوجود آورده تا نقصهای گذشته جبران شود. وقتی می شود از راه یک رسانه داخلی دنیا را تکان داد چرا باید مرغ همسایه را غاز ببینیم؟!
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب: شاهرخ ساعی نویسنده و پژوهشگر یادداشت اختصاصی را با عنوان «مرغ همسایه و اژدهای زرد؛ تفاوت نگاه مسؤلان ایرانی و چینی به رسانه داخلی و خارجی چیست؟» در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.
در این یادداشت آمده است؛
«یکی از خصوصیات بارز زبان شیرین فارسی اینست که مردم به کرات از ضرب المثل، استعاره و هجو برای بیان نظر، انتقاد و یا تشویق استفاده می نمایند. این دو ضرب المثل فارسی در ظرف سه هفته گذشته گاه و بیگاه در ذهنم نقش بسته اند. «مرغ همسایه غاز است» و «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.»
این مقدمه را برای این گفتم چون که ارتباط مستقیمی با تجربیاتی دارد که در مسافرت به کشور چین کسب کرده ام.
اوایل اسفند ماه ۱۴۰۳ جهت شرکت در یک برنامه تبادل رسانه ای به نمایندگی از روزنامه تهران تایمز به چین دعوت شدم و هم اکنون در پکن اقامت دارم. من جز ۱۲۰ روزنامه نگاری هستم که از سوی چین جهت شرکت در این برنامه رسانه ای حضور داریم. در ظرف سه هفته گذشته در کنفرانس های مطبوعاتی گوناگونی شرکت کردم که مقامات عالی رتبه چینی در آنها حضور داشتند. از چندین شرکت چینی هم بازدید کردم که تکنولوژی های جدید کشورشان را معرفی کردند. صحبت در مورد ساختار سیاسی و پیشرفت اقتصادی، صنعتی و فناوری چین مبحث جداگانه ای است که در این مقاله نمی گنجد. بعنوان یک روزنامه نگار آن چیزی که توجهم را جلب کرد تفاوت آشکار نقش رسانه در چین و ایران است.
مهم ترین جلساتی که در آنها حضور داشتم، نشست سالانه کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چین و کنگره ملی خلق چین بود. این جلسات سالانه که حدود یک هفته طول می کشند توجه رسانه های دنیا را به خود جلب می کنند چون که در تعیین سیاستهای این کشور نقش کلیدی ایفا می کنند.
خبرنگاران خارجی و داخلی این مراسم را بشکل گسترده ای پوشش دادند. برخورد مقامات مسئول با خبرنگاران بسیار محترمانه بود. اما آن چیزی که به چشم می آمد حضور پرشمار خبرنگاران شبکه های مختلف چین بود. مقامات چینی سوالات مطرح شده از سوی خبرنگاران چینی را با اشتیاق پاسخ می دادند. همین نوع اشتیاق در جواب سوالات خبرنگاران خارجی هم دیده می شد. در نشست های مطبوعاتی شرکتهای فناوری هم که شرکت کردم به همین شکل بود.
یک نکته مهم اینست که در برنامه تبادل رسانه ای چین نمایندگان شبکه های خبری کشورهای اروپای غربی و آمریکایی حضور ندارند. این مورد نه تنها از اهمیت این پیشگامی رسانه ای چین کم نمی کند بلکه به اعتبارش می افزاید. علت را در یک مقایسه اجمالی بین چین با کشور خودمان ایران میتوان به وضوح دید.
با کمال تأسف مسؤلان رده بالای کشورمان غالباً به درخواست مصاحبه خبرنگاران داخلی توجهی نمی کنند اما اگر شبکه های خبری معروف غربی از آنها درخواست مصاحبه کنند آب از لب و لوچه شان راه می افتد. این گونه گویی رسانه های ایرانی بچه زن بابا و رسانه های مطرح غربی تافته جدا بافته هستند.
رسانه بازوی پیشرفت
کشور چین در صدد است روابط اقتصادی و فناوری خویش را با آمریکا و اتحادیه اروپا گسترش دهد اما هیچ گاه خبرنگاران این کشورهای غربی را به روزنامه نگاران داخلی ترجیح نمی دهد.
چینی های کاملا متوجه شده اند که برای پیشرفت بیشتر و توسعه روابط اقتصادی، تجاری و فناوری نیاز دارند از رسانه به بهترین نحو ممکن استفاده نمایند. در واقع برای چین رسانه تبدیل به بازوی پیشرفت شده اما هیچ وقت خود تحقیری را در دستور کار قرار نمی دهند.
از تهران تایمز به قلب جهان
خوشبختانه در دولت مسعود پزشکیان شاهد تحول قابل ملاحظه ای بودیم. بعد از انتخاب بعنوان رئیس جمهور ایران در تیرماه ۱۴۰۳ ایشان نخستین پیام خویش را خطاب به مردم جهان از راه روزنامه تهران تایمز منتشر نمودند. مقاله ایشان بازتاب بسیار گسترده ای در سطح جهان داشت و به نقل از یک رسانه ایرانی، به ده ها زبان ترجمه و منتشر گردید. اعتماد دکتر پزشکیان به یک رسانه داخلی نور امیدی بوجود آورده تا نقصهای گذشته جبران شود. وقتی می شود از راه یک رسانه داخلی دنیا را تکان داد چرا باید مرغ همسایه را غاز ببینیم؟!
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب