از لابه لای خطوط تاریخ-۱
مردی که از دل کاغذ و جوهر صدای تاریخ اصفهان را به گوش جهان رساند
پارلمان ایران دات کام: به گزارش پارلمان ایران دات کام، استاد عبدالحسین جعفری شاهدانی، پیشکسوت رسانه ای اصفهان، در گفت و گویی تاریخی از روند تحول و چالش های این عرصه طی ۶۰ سال قبل سخن می گوید.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها – کورش دیباج: در دهه های گذشته، زمانیکه صفحات روزنامه ها همچنان نخستین و اصلی ترین منبع اطلاعات عمومی برای مردم بودند، برخی قلم ها با دقت و صداقت، روایات زمانه خویش را به تحریر درمی آوردند. یکی از این قلم ها، قلم عبدالحسین جعفری شاهدانی بود، روزنامه نگاری که با نثر خود، تاریخ اصفهان را در صفحات روزنامه ها ثبت نمود و به مردم این دیار درک عمیقی از رخدادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی زمان خود بخشید.
یادآوری نام او، یادآور روزهایی است که روزنامه ها، با تیترهای تاثیر گذار و گزارش های دقیق، اهمیت بالای ی در شکل گیری به افکار عمومی داشتند. در این گفتگو که بخش اول آنرا در ذیل ازنظر می گذارنید شمارا به دنیای این تاریخ پرشکوه خواهیم برد تا از زبان استاد جعفری شاهدانی، یکی از روزنامه نگاران پیشکسوت و برجسته اصفهان، بخشی از تاریخ زنده رسانه ای را بشنوید.
آشنایی شما با مطبوعات از چه سنی آغاز شد؟
سلام و عرض ادب خدمت شما و همه عزیزان. من عبدالحسین جعفری شاهدانی هستم، متولد چهارم شهریورماه ۱۳۲۳. سال جاری آغاز هشتاد و یکمین سال زندگی من است. آشنایی من با مطبوعات از دوران ابتدایی و در کلاس پنجم شروع شد. آن زمان، دانش آموزان دبیرستان صدیقه علم یک نشریه چاپ کرده بودند و به مدارس می آوردند. این نشریه به قدری برایم جذاب بود که آنرا خریداری کردم و با خواندنش، شوق و علاقه ام به خبرنگاری و روزنامه نگاری شکل گرفت. همین علاقه و شوق سبب شد وارد این عرصه شوم و باوجود سختی ها و چالش ها، سال ها در این عرصه فعالیت کنم.
خیلی جالب است که خبرنگاری را از این سنین آغاز کردید. بفرمائید که چه سالی به صورت رسمی وارد عرصه خبرنگاری شدید و این علاقه در شما چگونه شکل گرفت؟
من خبرنگاری را در سال ۱۳۴۲ به صورت رسمی آغاز کردم. آن زمان، به صورت کاملا تصادفی وارد عرصه مطبوعات شدم. یک روز در راه برگشت به خانه به اداره کاریابی وارد شدم و پس از پر کردن فرم ها، پیشنهاد کار در روزنامه اطلاعات به من داده شد. آن روزها، هنوز کتاب های زیادی در زمینه روزنامه نگاری وجود نداشت و این حوزه برای من بیشتر بعنوان یک علاقه قلبی بود. با این وجود، از همان اول فهمیدم که روزنامه نگاری شغلی است که می توانم در آن خویش را پیدا کنم و در ادامه مسیر، این شغل به عشق من تبدیل شد.
چه خاطره ای از نخستین تجربه کاری تان در روزنامه نگاری دارید؟
یکی از خاطرات جالب من در ارتباط با نخستین روزهای حضورم در دفتر روزنامه اطلاعات است. آن زمان به من پیشنهاد شد که در ساعات نیمه شب برای توزیع روزنامه ها به دفتر بیایم. کارم این بود که بهمراه چند نفر دیگر روزنامه ها را در سطح شهر توزیع نماییم. پس از مدتی، من بعنوان تحصیل دار دفتر سرپرستی روزنامه اطلاعات منصوب شدم و این آغاز یک مسیر طولانی برای من بود. همچنین، با عنایت به علاقه ام به نوشتن و خبرنگاری، خیلی زود توانستم خبرهایی که از رادیو پخش می شد را نوشته و به دفتر ارسال کنم. این شروعی بود برای رسیدن به جایگاه خبرنگاری در روزنامه اطلاعات.
در آن دوران که هنوز دانشکده های روزنامه نگاری راه اندازی نشده بودند، چگونه خودتان را در این حرفه ارتقا می دادید؟
بله، در آن زمان هنوز دانشکده ها و دوره های رسمی برای آموزش روزنامه نگاری وجود نداشت. من بیشتر از طریق تجربه و مشاهده کارهای دیگران یاد می گرفتم. در ابتدا، با خبرنگاران دیگر همکاری می کردم و اخبار و گزارش ها را از رادیو و تلویزیون جمع آوری می کردم و می نوشتم. همچنین، به تدریج با مطالعه منابع موجود و ارتباط با افراد برجسته در حوزه رسانه، اطلاعاتم را بیشتر می کردم.
شما در طول سال ها فعالیت خود در روزنامه اطلاعات با چه چالش هایی مواجه شدید؟
دشواری های زیادی در این راه وجود داشت. یکی از چالش های اصلی، محدودیت های منابع خبری و نداشتن امکانات برای جمع آوری اطلاعات بود. در آن زمان، ما خبری را که می خواستیم تهیه نماییم، باید شخصاً به محل حادثه می رفتیم و گزارش تهیه می کردیم. مثلا اگر در یک منطقه ای حادثه ای رخ می داد، باید خودمان می رفتیم و از منابع مختلف مانند پلیس، شهرداری، یا مردم اطلاعات می گرفتیم. علاوه بر این، روزنامه ها هم کمتر در دسترس بودند و توزیع اخبار از راه تلگراف و ارتباطات محدود بود.
در دوره هایی که بعنوان خبرنگار در اصفهان فعالیت می کردید، آیا خاطره ای خاص از یک مصاحبه یا رویداد مهم دارید؟
بله، یکی از خاطرات ویژه من در ارتباط با یک سمپوزیوم علمی در دانشگاه اصفهان است. دکتر جوان، مخترع لیزر گازی، قرار بود در این سمپوزیوم سخنرانی کند. هیچ خبرنگاری به جز من اجازه مصاحبه با ایشان را نداشت. من توانستم با ایشان مصاحبه ای اختصاصی انجام دهم و تصاویری از او بگیرم. این مصاحبه برای من یک تجربه بی نظیر بود، چونکه دکتر جوان معمولا با هیچ خبرنگاری مصاحبه نمی کرد. این حادثه به شکلی نقطه عطفی در کارنامه حرفه ای من بحساب می آید.
شما در دوره های مختلفی خبرنگار و نماینده روزنامه اطلاعات بودید. آیا ارتباط شما با مردم و مسئولان تاثیر زیادی در کار شما داشت؟
قطعاً. ارتباط مستقیم با مردم و مسئولان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در خبرنگاری است. من همیشه تلاش می کردم با همه افراد در جامعه ارتباط برقرار کنم، از مسئولان دولتی گرفته تا مردم عادی. این ارتباط نزدیک سبب می شد تا به سرعت از وقایع و رویدادهای مهم آگاه شوم و بتوانم گزارش های دقیق و معتبر بنویسم. یکی از خصوصیت های من این بود که با تمام منابع خبری در شهر آشنا بودم و در دسترس آنها بودم. این روابط سبب شد که هم اینک هم از من بعنوان یک خبرنگار با تجربه یاد شود.
در پایان، اگر بخواهید چند نکته مهم برای جوانان و خبرنگاران نوپا بفرمائید، چه سفارش ای دارید؟
به جوانان و خبرنگاران تازه کار سفارش می کنم که همیشه با دقت و صداقت اخبار را پوشش دهند. خبرنگاری شغلی است که مسئولیت سنگینی دارد و باید همواره به دنبال حقیقت باشد. از تجربه دیگران یاد بگیرید و همیشه به دنبال بهبود خود باشید. همچنین، در این حرفه نباید از سختی ها و چالش ها هراسی داشت، بلکه باید از آنها بعنوان فرصتی برای یادگیری و رشد استفاده نمود. خبرنگاری نه تنها یک شغل، بلکه یک تعهد به مردم است.
ادامه گفت و گو در ایام آتی منتشر می شود…
منبع: پارلمان ایران دات كام
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب