پگاه راد با پارلمان ایران دات كام مطرح كرد؛
کیهان بچه ها نظیر ندارد چه کسانی ناجی این مجله شدند!
به گزارش پارلمان ایران دات کام، بهمن پگاه راد نویسنده کودک و نوجوان و یکی از مولفان مجله کیهان بچه ها می گوید این نشریه که به ۶۹ سالگی رسیده، در ایران و دنیا نمونه است و نظیر داشتنش در دنیا نوعی خواب و خیال است.
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: چاپ مجله کیهان بچه ها از ۶ دیماه ۱۳۳۵ شروع شد و سال جاری به ۶۹ سالگی قدم گذاشت. از این جهت باید توجه داشت که ادامه حیات یک مجله تخصصی برای کودکان و نوجوانان نکته مهمی در فضای مطبوعات و ادبیات کشور است.
بهمن پگاه راد نویسنده ادبیات داستانی کودک و نوجوان که خود در دهه ۱۳۴۰ به وقت نوجوانی، چند سال خواننده این مجله بوده و بعد از انقلاب برای رهایی این مجله از بند مطالب ترجمه، به تالیف داستان در این مجله پرداخت، اخیرا حالا با انتشار «سال هایی که برای دهه شصت و هفتادی ها داستان نوشتم» باردیگر علاقه و دلبستگی خویش را به این نشریه نشان داده است. پگاه راد می گوید سه جلد دیگر از مجموعه اشاره تا سال آینده منتشر می شوند.
۶۹ سالگی کیهان بچه ها بهانه خوبی بود با این نویسنده کودک و نوجوان گپ و گفتی داشته باشیم.
مشروح این گپ کوتاه در ادامه می آید؛
* آقای پگاه راد کیهان بچه ها حالا قدم به ۶۹ سالگی گذاشته است.
بله. چاپ این مجله در این سال ها یک نمونه ایرانی و حتی بین المللی است.
* چرا؟
شاید بنیانگذاران این مجله یعنی «جعفر بدیعی» که اصالتاً شیرازی بوده و عباس یمینی شریف شاعر شیرین سخن کودکان هیچگاه فکرش را نمی کردند زمانی کیهان بچه ها حتی تا انتهای عمر خودشان حیات داشته باشد، چون آن زمان ها و پیش از انتشار کیهان بچه ها، ده ها نشریه برای کودکان به چاپ می رسید که عمر آنها حتی به یکی دو سال هم نمی رسید، اما این مجله در پس از انقلاب با یک توان مضاعفی که از جانب نویسندگان، تصویرگران و شاعران به کار گرفته شد، کار بزرگی انجام داد. یعنی همگی دست به دست هم دادند و با پشتیبانی یک خواست عمومی و همگانی، به این مجله که در آستانه تعطیلی بود، کمک کردند و حیاتی مجدد به آن دادند تا امروز که مجله به مرز سنی ورود به ۶۹ سالگی خود رسیده و در آستانه ۷۰ سالگی قرار گرفته است، که البته همینطور که گفتیم در ایران و دنیا نمونه است؛ یعنی نظیر داشتنش در دنیا نوعی خواب و خیال است.
* بعد از این نویسندگان، شاعران و تصویرگرانی که آستین بالا زدند و ناجی کیهان بچه ها شدند یادی کنیم!
البته همه کمک کردند؛ از داستان نویسان گرفته تا شاعران و تصویرگران شناخته شده از نسل های دهه ۳۰ تا زمان انقلاب که بعضی حتی در سنین ابتدایی دهه سوم عمر خود بودند. اجازه دهید من از کسی بعنوان اول یا دومی در کمک به کیهان بچه ها نام نبرم، اما از افراد نخست، میتوان به محمدرضا سرشار، جعفر ابراهیمی، مصطفی رحماندوست، وحید نیکخواه آزاد، هوشنگ مرادی کرمانی، داریوش نوروزی، فیروزه گل محمدی، شهلا بارفروش، شراره وظیفه شناس، مجید راستی محمد تهرانی، علیرضا آقا بالایی، حوری بختیاری، فریبا مستفید، سلمان بابایی، بهار طاهرپور وخیلی های دیگر از این دست و در دوران سردبیری زنده یاد امیرحسین فردی که به مدت ۳۱ سال به طول انجامید.
سپس نیروهای جدیدی به کمک آمدند؛ همچون الکس گورگیزروسی تبار ساکن ایران و بقیه دوستان همچون حسین فتاحی، شکوه قاسم نیا، احمد غلامی، حمید ریاضی، رسول فلاحپور، سوسن طاقدیس، ناصر کشاورز، محمدرضا شمس، عبدالرحمان دیه جی، طیبه صالحی، افسانه شعبان نژاد، عبدالرحمان اونق، مرتضی امین الرعایا مجیدراستی، علیرضامتولی، محمدعلی بنی اسدی، فریبا کلهر، بیوک ملکی، طاهره ایبد، حمیدرضا کاتب، فروزنده خداجو، خسرو باباخانی، نقی سلیمانی، کاظم اخوان، فریدون عموزاده خلیلی، مجید راستی، علی خدایی، احمد وکیلی، اکبر نیکان پور، مهرداد غفار زاده، حمید محمدی، محمد میرکیانی، مجید عمیق، متین پدرامی، داوود غفارزادگان، داوودامیریان، شهرام شفیعی، محمد عزیزی، محمدرضا اصلانی، رضا امیرخانی، ناصر نادری، محمد ناصری، عبدالمجید نجفی، علی خدایی، کریم نصر، احمد امین نظر، کیومرث امیر خسروی، سید سجاد سعادتی، اکبر نیکان پور، احمد وکیلی، فریبا افلاطونی، مژگان شیخی، سیاوش ذوالفقاریان، احمد خدادوست، گرجی، مجید ملا محمدی، مهرداد غفارزاده، حسین ابراهیمی، خسرو خبیری، فهیمه حسین زاده، منیژه تقی زاده، فهیمه حاج شمسایی، رفیع افتخار، اعظم کاوه، مجید راستی، نسیم نوروزی، احمد کاروی و خیلی های دیگر که متاسفانه نامشان در ذهن من نیست.
قسمتی از این اسامی در جلد دوم سال هایی که برای دهه شصت و هفتادی ها داستان نوشتم، آمده است، اما شاید یاد کردن از این همه اسم که در طول سال ها و یا گاه گاه به یاری کیهان بچه ها شتافته اند، به مثابه مشت نمونه خروار باشد وگرنه به نظرم همه نویسندگان در طول حیات خود حداقل یک یا دو مطلب یا داستان، در این مجله دارند.
می شود از خیلی های دیگر یاد کرد و تیم جدید کیهان بچه ها به مدیریت محمدحسین صلواتیان و همراهان وی، در دهه گذشته چون علی دانشور، محمدعلی صلواتیان، سعید رزاقی، غلامرضا بکتاش، محمد حسین فلاح و دیگر یاران جوان.
* در انتها از دو کتاب «یک عکس دسته جمعی» و «بهار نارنج های خانه بغلی» هم صحبت کنیم!
از الف تا ی این دو کتاب داستان هایی است که در دهه های ۶۰ و ۷۰ برای دوستداران کیهان بچه ها در این مجله نوشتم. در قسمتی از این دو کتاب، به بیان خاطراتم در سالگردهای مجله پرداخته ام که در مجموع قسمتی از آنها در دو جلد اول و دوم و قسمتی دیگر در جلد سوم به چاپ می رسد. داستان ها هم هر یک، حال و هوای جداگانه ای دارند که خواندن آنها یاد و خاطرات دوران جوانی دهه های ۶۰ و ۷۰ را زنده می کند و شاید خواندنشان برای نسلی که امروز پدرها و مادران جامعه هستند و حتی نوجوان و جوان هایی که این دوران را ندیده اند، خاطره انگیز باشد.
داستان ها و خاطراتم از کیهان بچه ها در جلد سوم به پایان می رسند و در جلدهای چهارم و پنجم به دیگر داستان هایم که در صفحه دانش آموز روزنامه «خبر جنوب» شیراز یا ضمیمه های آفتابگردان و دوچرخه روزنامه همشهری، مجله سروش نوجوان، شاهد کودکان و نوجوانان و … چاپ شده، خواهم پرداخت.
منبع: پارلمان ایران دات كام
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب