تندروها آستین بالا زده اند اعتراضات سال قبل خاموش نشود
به گزارش پارلمان ایران دات کام، شواهد نشان داده است چنین امکانی جهت استفاده از هوش مصنوعی و حتی دوربین تشخیص چهره تا بدین حد دقیق و انطباق با تصویر پرسنلی هنوز برای دوربین ها دشوار باشد چونکه فرق میان چهره آرایش کرده و حتا گریم شده با تصاویر ثبتی پرسنلی و رسمی زیاد است.
حسام الدین اسلاملو: این دفعه با تشکیل هراس در باره مقابله با بی حجابی با هوش مصنوعی، و رصد همه با آن، آن هم کشور درحال توسعه ایران، گویی همانند یک کشور فراصنعتی، در دام تکنولوژی و بخصوص عوارض منفی آن افتاده است. آیا مقرر است شکست هوش مصنوعی و تکنولوژی، در مقابله با اراده زنان، در کشور ایران رقم بخورد؟ رمان ۱۹۸۴ نوشته جورج اورول برای کشورهای صنعتی چنین چهره ای را ترسیم می کند؛اینکه پیشرفت تکنولوژی معنایی جز از دست رفتن آزادی بیشتر بشر به خیال رفاه بیشتر نیست. درحالی که بدون آزادی رفاه هم رفاه نیست. ابتدایی ترین مثالش چراغ های حساس به حرکت در راه پلکان آپارتمان هاست. به مجردی که رد شوید، روشن می شود و احتمال این که روز باشد، نمی دهد یا اگر می دهد، قادر به نیت خوانی نیست. به این مفهوم که شاید شما بخواهید به دلیلی در تاریکی گام بردارید.
این اشتباه مهلک که انسان برای کنترل بیشتر مُصر برآن شده تکنولوژی به جای او تصمیم بگیرد، بسیاری از استادان دانشگاه و روشنفکران اخطار داده و می دهند اما گوش کسی بدهکار آنان نیست. انسان دارد برده تکنولوژی می شود. انسانی که برای آزادی خود خون بها داده بود حالا دارد آنرا دو دستی تقدیم تکنولوژی می کند!
در رمان ۱۹۸۴ دولت فرضی در کشور خیالی داستان زندگی عادی شهروندان را هم تحت کنترل خود دارد. حتی مهم هم نیست کسی سیاسی نباشد و در این حوزه فعالیتی نکند. نفس وجود داشتن و در آن کشور فرضی زندگی کردن به خودی خود امری سیاسی است. بنابراین حتی ازدواج مردم تحت حاکمیت دولت فرضی در کشور فرضی در این قصه ی پر غصه هم به تنها حزب سراسری این کشور فرضی ربط دارد.
واقعیتش از وقتی که ویدیوی یک خبرگزاری را در رابطه با شناسایی بی حجاب ها با استفاده از هوش مصنوعی دیده ام، بدجوری فیل ام یاد هندوستانِ این رمان ۱۹۸۴ کرده است. با این که در لایحه حجاب هم به استفاده از هوش مصنوعی برای شناسایی و تشخیص اشاره ای نشده بود اما انگار کار برخی رسانه های تندرو خط دادن به نمایندگان تندروی هم طیفشان است!
اگرچه برخی شواهد نشان داده است چنین امکانی جهت استفاده از هوش مصنوعی و حتی دوربین تشخیص چهره تا بدین حد دقیق و انطباق با تصویر پرسنلی هنوز برای دوربین ها دشوار باشد چونکه فرق میان چهره آرایش کرده و حتا گریم شده با تصاویر ثبتی پرسنلی و رسمی زیاد است. اما همین که چنین تمامیت خواهی خطرناکی آرمانشهر برخی تندروها در کشور ما شده تا آدم یاد قصه ۱۹۸۴ بیفتد هم به نوبه ی خود جای وحشت دارد.
در رمان ۱۹۸۴ کشور فرضی یک جور کنایه به آلمان هیتلری و شوروی استالینی می زند که دانش را در خدمت ایدئولوژی گرفته بودند و فاجعه به بار آوردند. دستگاه سیاسی در ایران اما خوشبختانه شباهتی به این دو کشور سابق ندارد باآنکه گرایش هایی در بین تندورها وجود داشته باشد که آن روش حکومتی را آرزو بکند و بخواهد بدان سمت برود هرچند جای خوشبختی دارد که امکاناتش فراهم نباشد.
کنترل اماکن عمومی و زیر نظر داشتن حرف زدن و رفتار و کردار و گفتار آدم های تحت سلطه ی این دولت فرضی در رمان ۱۹۸۴ که جای خود دارد، حتی در تک تک خانه ها هم دستگاه فکرخوانی نصب شده است تا اگر کوچکترین ایده ای بر خلاف دیدگاه های رسمی دولت فرضی به ذهن جسوری برسد، هم با فرد خاطی برخوردهای لازم صورت بگیرد. ببینید چه تصویر آخرالزمانی ئی! تفتیش عقاید را از قرون وسطای اروپای عقب مانده برداشته و آنرا دوخته به فناوری در عصر علم و دانش همین اروپای مدعی که بگوید قرون وسطا تمام نشده. شکلش عوض شده و این شکل جدید مصداق تیغ دادن در کفِ زنگیِ مست است، پس خطرناک تر هم شده است.
خدا را صدهزار مرتبه شکر که این یکی برای کشور ما قفل است. تفاوت اسلام و مسیحیت در همین بوده و هست. در ایران دینی در اکثریت است که از قدیم تجسس در حریم شخصی آدم ها را ممنوع دانسته. درست است که دوره هایی هم در تاریخ ایران بوده که تساهل و مدارای میان هفتاد و دو فرقه یکباره فراموش و به جنگ هفتاد و دو ملت تبدیل گشته و همین هم آدمی را می ترساند. ولی در مجموع برخلاف اروپا و تاریخ قرون وسطایش و تاریخ تجدد نژادپرستانه ی پر از کشتارش، ایران از قدیم تمدن تساهل و مدارا بوده و قرون وسطا به معنای اروپایی و غربی آن و تا بدان شکل افراطی نداشته است.
ولی همه ی این ها دلیل نمی شود که از ارزش های تندروهای ما چیزی کم بشود. آنان آستین همت بالا می زنند و اجازه نمی دهند آشوبی که شش ماه پیش در دعوا بر سر حجاب در کشور روشن شد خاموش شود و خاموش بماند. مدام هم ادعا می کنند، مرگ مهسا امینی یک پروژه بود. کسی هم نیست به این ها بگوید گیرم حرف شما درست و آن یک پروژه و اصلا اسم رمز آشوب و تجزیه طلبی بود، بالاخره در دروازه باز بود که این اسب تروا آمد تو یا نبود؟ شما چرا باردیگر می خواهید در دامش بیفتید؟ چه تضمینی می دهید که با ادامه ی همان تندروی های سابق، اتفاق مشابهی در کشور نیفتد و مملکت به آشوب کشیده نشود؟
بیشتر بخوانید: ورود «هوش مصنوعی» به لایحه حجاب طعنه سنگین عبدی به استفاده از هوش مصنوعی برای شناسایی زنان بدون حجاب ببینید ویدیوی خبرگزاری فارس از شناسایی زنان بی حجاب در خیابان ولیعصر تهران با هوش مصنوعی
۲۱۶۲۱۱
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب